Hoogsensitiviteit en Klank: De Kracht van Trillingen voor Gevoelige mensen.

Hoogsensitiviteit is een prachtige eigenschap die ons helpt dieper te voelen, intenser waar te nemen en op een unieke manier in verbinding te staan met de wereld om ons heen. Maar juist omdat hoogsensitieve mensen zoveel oppikken, kan het leven soms ook overweldigend zijn. Geluid en klank kunnen in dat geval een grote rol spelen, zowel als trigger voor overprikkeling als bron van diepe rust en heling. In deze blog deel ik hoe klankhealing ons kan ondersteunen om balans te vinden in een wereld vol prikkels.

Waarom zijn Hoogsensitieve Mensen Zo Gevoelig voor Klank?
Hoogsensitieve mensen hebben een zenuwstelsel dat gevoeliger reageert op externe en interne prikkels. Dit betekent dat geluiden, geuren, emoties van anderen en zelfs subtiele energieën die door de meeste mensen niet opgemerkt worden, diep binnenkomen. Geluid kan daardoor als intens ervaren worden: een geluid dat voor iemand anders slechts achtergrondruis is, kan voor een hoogsensitief persoon onrust veroorzaken.
Aan de andere kant biedt deze gevoeligheid ook een enorme kracht: klanken, muziek en vibraties kunnen dieper doorwerken bij hoogsensitieve mensen en bijdragen aan heling, ontspanning en balans. Klankhealing maakt gebruik van specifieke trillingen die het lichaam en de geest helpen om los te laten en in een diepe ontspanning te zakken.

De Helende Rol van Klank voor Hoogsensitieve Mensen
Klankhealing is een eeuwenoude methode die wereldwijd wordt ingezet om lichaam en geest te ondersteunen. Door middel van trillingen die geproduceerd worden door instrumenten zoals klankschalen, de handpan en zelfs de menselijke stem, ontstaat er een helende omgeving waarin spanning kan oplossen en emoties kunnen zakken. Hoogsensitieve mensen zijn van nature ontvankelijk voor deze subtiele energieën, waardoor klankhealing vaak als bijzonder krachtig wordt ervaren.

Wanneer je als hoogsensitief persoon omgeven bent door klanken die in harmonie zijn met jouw energie, kan dit helpen om overprikkeling en onrust los te laten. De trilling van een klankschaal of het warme geluid van een handpan werkt kalmerend en brengt je aandacht terug naar je lichaam. Klankhealing kan op deze manier een veilige ruimte bieden om terug te keren naar jezelf, vrij van de invloeden en energieën van buitenaf.

Hoe Werkt Klankhealing Bij Hoogsensitieve Mensen?
Tijdens een klankhealing wordt gebruik gemaakt van specifieke frequenties die resoneren met ons energieveld en onze fysieke cellen. De trillingen die vrijkomen, verplaatsen zich door het water in ons lichaam – ons lichaam bestaat immers voor meer dan 70% uit water – en brengen op die manier elke cel in beweging. Voor hoogsensitieve mensen kan dit een zeer krachtige ervaring zijn, omdat de klanken in staat zijn om energieblokkades en vastgezette emoties zachtjes los te maken en af te voeren.

Daarnaast helpt klankhealing om het zenuwstelsel te kalmeren. Dit is belangrijk voor hoogsensitieve personen die vaak leven met een overbelast zenuwstelsel door de vele prikkels die zij dagelijks ontvangen. De harmonieuze klanken brengen het lichaam in een staat van rust en stilte, wat ruimte geeft voor diepe ontspanning en vernieuwing.

Praktische Tips om Klank te Gebruiken in het Dagelijks Leven
Wil je zelf ervaren wat klank kan doen voor jouw hoogsensitiviteit? Hier zijn een paar eenvoudige manieren om klankheling in jouw dagelijks leven toe te passen:

1. Luister naar Natuurgeluiden: Natuurgeluiden zoals het ruisen van de bomen, stromend water of vogelgezang werken kalmerend. Dit zijn vaak geluiden die in harmonie zijn met onze natuurlijke frequentie en helpen om ons zenuwstelsel te ontspannen.
2. Gebruik Je Eigen Stem: Humming, neuriën of zingen kan een directe manier zijn om spanning los te laten. Het stimuleert het parasympathisch zenuwstelsel, dat zorgt voor rust en herstel. Probeer eens te neuriën met gesloten ogen, en merk hoe je lichaam zich ontspant.
3. Omring Jezelf Met Rustige Muziek: Luister naar zachte muziek met natuurlijke instrumenten zoals klankschalen, piano of de handpan. Deze klanken hebben een rustgevende werking en helpen om je geest tot rust te brengen.
4. Werk Met Klankschalen of Een Stemvork: Mocht je zelf een klankschaal of stemvork hebben, dan kun je deze gebruiken door zachtjes een toon te laten klinken en je te concentreren op de trillingen. Leg je handen bijvoorbeeld op je hart of je buik terwijl je de klankschaal zachtjes laat klinken, en merk op wat dit doet met je energie en ademhaling.

Waarom Klankhealing Proberen?
Voor hoogsensitieve mensen biedt klankhealing een unieke manier om prikkels los te laten en opnieuw in balans te komen. Het is een zachte en veilige manier om diepgaande ontspanning te ervaren, en het kan zelfs helpen om beter met dagelijkse prikkels om te gaan. De frequenties en trillingen die tijdens een klankhealing gebruikt worden, zijn afgestemd op de natuurlijke resonantie van het lichaam, waardoor je je als hoogsensitieve persoon vrij kunt voelen om spanning los te laten zonder jezelf te verliezen in de ruis van het dagelijks leven.
Klankhealing helpt je om dichter bij jezelf te komen en je hoogsensitiviteit als kracht te omarmen. Ben je nieuwsgierig naar hoe klankhealing voor jou kan werken? Kom het eens ervaren in een van mijn sessies, en voel zelf wat klank voor jou kan betekenen.

Wees de dirigent van je eigen leven.

Nu ik in een fase zit waarin dirigeren een grotere rol speelt, denk en voel ik steeds meer na over wat mijn rol als dirigent is en, vooral, hoe ik die wil invullen. Afgelopen week zag ik voor het eerst een poster waarop mijn naam stond vermeld als dirigent. Dit riep een sterke fysieke reactie bij me op: stress, paniek, en een gevoel van "dit wil ik niet." Aan de ene kant gevoed door het onzekere kind in mij, maar aan de andere kant omdat het zo'n duidelijke uiting was van een energieveld dat ik associeer met de 3D-energie – een energie die voor mij gaat over polarisatie, dualiteit, ego, en mensen op een voetstuk plaatsen. Het is een veld waarin mensen afhankelijk worden van een ander: “Vertel jij mij maar wat ik moet doen, dan komt het vast goed.”

Daar tegenover staat de 5D-energie waar ik veel liever vanuit werk, het veld van eenheid en verbinding. Een energieveld waarin eigenwaarde, zelfliefde en eigen verantwoordelijkheid centraal staan. Terug naar mijn rol als dirigent: als dirigent bepaal ik wat we repeteren en hoe ik de muziek zou willen horen. Mijn grote zoektocht is hoe ik deze rol kan vervullen vanuit het energieveld van eenheid en verbinding. Een veld waar liefde en licht stralen, en waar ego, angst en schaduw geen rol spelen.

Ik voel wel hoe ik dat voor mezelf kan vormgeven: door dicht bij mezelf te blijven, mezelf te zijn, en vooral door plezier te hebben als ik voor het orkest sta. Maar hoe ga ik om met de verwachtingen en de "zo hoort het" regels die vanuit de vereniging op me geprojecteerd worden, regels die gevoed worden door die 3D-energie? Zoals mijn naam op de poster: ik ben niets zonder de mensen die in het orkest spelen. Samen maken we de muziek, doordat we samen in een bepaald energieveld terechtkomen. Ooit heb ik een kerstconcert gegeven met een ensemble zonder dirigent. Dat was een van de beste concerten ooit, omdat we het samen moesten doen. We moesten naar elkaar luisteren en voelden samen de dynamieken, tempi, enzovoort aan.

Dat is precies hoe ik met een orkest wil werken: in die energie waarin we, uiteraard na een repetitieproces, samen ontdekken hoe we een stuk het beste kunnen laten klinken. Zodat we bij een uitvoering samen komen tot een prachtig slotstuk in een energieveld waar iedereen evenveel betekent, waar iedereen zijn verantwoordelijkheid neemt, en we samen schitteren. Daar ben ik een onderdeel van, maar voor mij komt mijn naam op de poster uit dat 3D-veld waar snel de verantwoordelijkheid bij een ander wordt gelegd.

Dus op de volgende poster komt mijn naam niet. 😉 En dit gaat niet alleen over mijn rol als dirigent, maar over alle facetten van mijn leven. 

Het gaat niet om mij. Het gaat erom dat ik mijn licht en energieveld zo krachtig mogelijk houd, zodat ik anderen ook de ruimte geef om dat te doen.

Een Duizelwekkende Knuffel – 25 Jaar Geleden en Nu

Vandaag, precies 25 jaar geleden, trok ik een prachtige witte jurk aan in het huis van mijn ouders. De tuin was mooi versierd, en ik werd opgehaald in een oude Volkswagen Kever. Ik was toen drie maanden zwanger, zo misselijk als wat, maar voor deze dag voelde ik me als een prinses. We gingen trouwen, vol geluk en dromen. Toch was het niet op die dag dat ik de grootste lessen leerde. Die kwamen pas later, jaren later, toen jij tegen me zei: “Als ik wegga, denk ik dat ik de kinderen wel zal missen, maar jou niet…”

Ik was 25 toen we trouwden, en ik kende je al sinds mijn zestiende. Vanaf het moment dat we een relatie kregen, werd ik gezien. Dat was een grote opluchting voor de onzekere versie van mijzelf, een meisje dat gebukt ging onder een verleden van pesten. Ik was zo blij dat jij me zag en gaf me daarmee een gevoel van eigenwaarde, ook al hing dat destijds volledig van jou af.

Toen je mij na een lastige periode ten huwelijk vroeg, kon ik niet anders dan volmondig “Ja” zeggen. Ik was gelukkig. We prikten een datum in september, en al snel begon de voorbereiding. Twee maanden voor de bruiloft bleek ik zwanger, en ons geluk leek niet meer op te kunnen.
En dan was daar die dag, precies 25 jaar geleden. Ik voelde me prachtig in mijn witte jurk. Maar er gebeurde iets op die dag, iets waar ik pas jaren later de les van zou leren. Op weg naar het gemeentehuis, wachtend voor een rood stoplicht, voelde ik een intense golf van emotie door me heen trekken. Een heel sterke intuïtie die schreeuwde: "Nee, doe het niet!" Maar alles was al geregeld, ik was zwanger, er was geen weg meer terug. Ik negeerde het gevoel. Pas later besefte ik dat dit een influistering van het universum was, een uitnodiging om op mijn eigen intuïtie te gaan vertrouwen. Het was de eerste keer dat ik de kracht van die stem voelde, en het zou niet de laatste keer zijn.

Drieënhalf jaar na ons huwelijk en inmiddels ouders van twee prachtige kinderen, vertelde je me dat je je levenspad niet met mij wilde vervolgen. En dat klopte ook wel. Ik was niet meer dezelfde Saskia als toen we trouwden. Moeder worden van onze dochter had me zoveel zelfvertrouwen gegeven. Twee jaar later, toen onze zoon werd geboren, voelde ik me nóg sterker. Ik begon langzaam maar zeker meer te vertrouwen op wie ik werkelijk was.

Toen jij besloot te vertrekken, brak mijn hart. Jouw woorden – dat je de kinderen zou missen, maar mij niet – deden me intens veel pijn. Maar nu, 25 jaar later, zie ik het anders. Jouw beslissing, jouw vertrek, was een geschenk. Een cadeau waar ik destijds niet om gevraagd had, maar waar ik nu de vruchten van pluk. Het gaf me de kans om mijn eigen pad te ontdekken, om mezelf beter te leren kennen, en om te groeien in wie ik werkelijk ben.

Vandaag kijk ik terug en voel ik dankbaarheid. Dankbaarheid voor de pijn die me zoveel heeft geleerd, voor de lessen die ik heb mogen ontvangen, en voor de ruimte die het me gaf om op eigen benen te staan. Ik ben nu sterker dan ooit, ik durf in de spiegel van het leven te kijken en mijn lessen te omarmen. Mensen waarderen me voor wie ik ben, en ik denk dat dat komt omdat ik mezelf nu volledig accepteer.

Ja, onze scheiding deed veel pijn, maar 25 jaar na onze trouwdag zie ik het als een fase in mijn leven die ik voor geen goud had willen missen. Vandaag bak ik koekjes die ik “een duizelwekkende knuffel” noem. Met die knuffel wil ik jou bedanken. Bedanken voor het pad dat we samen hebben bewandeld, en voor het geschenk dat je me hebt gegeven. Het ga je goed, mooi mens.

VOEL DE VRIJHEID OM JOUW EIGEN PAD TE ONTWIKKELEN
Al jarenlang is mijn motto: "Voel de vrijheid om je eigen pad te ontwikkelen." Door alle opleidingen, trainingen, en bewustwording die ik de afgelopen jaren heb mogen ontvangen, ben ik mij steeds bewuster geworden van de vele draadjes die ons verbinden met onze familiegeschiedenis, de imprints die we krijgen vanuit onze jeugd, en de maatschappij. Voor mij zijn er ook energetische banden die ons soms belemmeren om ons eigen pad te lopen. Een van de manieren om steeds meer mijn eigen pad te kunnen ontwikkelen, is door te durven in de spiegel van het leven te kijken. Deze spiegel laat mij zien wat er in mij nog verbonden is met niet-helpende dynamieken. Wat bedoel ik daarmee? Gedragingen en gedragspatronen die ik onbewust laat zien en die ervoor zorgen dat ik tegen weerstand oploop, mij naar voel en veel energie kosten. Gelukkig begin ik te merken dat ik steeds minder van dit soort "gedoe" tegenkom. En het is niet omdat ik het vermijd, maar juist omdat ik het aanga. Wanneer ik het aanga, is een opmerking die mij raakt geen gedoe meer, maar een mooi moment van zelfreflectie en een leermoment. Is dat altijd leuk? Nee. Levert het me veel op? Ja. 

Dit motto draag ik ook uit in mijn bedrijf. Samen werken we met dat waar jij tegenaan loopt, bijvoorbeeld door middel van een medicijnwielopstelling. Soms merk ik echter dat het hoofd te veel met dingen aan de haal gaat. Dan kan een klankschaalhealing al een heleboel doen. Eén-op-één, waarbij ik mij volledig afstem op jouw energieveld, gebeuren er wonderlijke dingen. Want alles is trilling en trillingen beïnvloeden elkaar. Doordat dit effect buiten het hoofd om gebeurt, merk ik dat het zeer effectief is. Mensen gaan super ontspannen naar huis, ervaren een vermindering van klachten en komen weer in een hele andere staat, los van conditioneringen, overtuigingen en ongeschreven wetten waaraan we denken te moeten voldoen.

Alles wat je over jezelf leert, ontdekt en transformeert, kun je niet meer niet weten. Dus alles waar jij je bewust van wordt, gaat een positief effect hebben op de rest van je leven. En dat is wat ik bedoel met: "Voel de vrijheid om jouw pad te ontwikkelen." Hoe vrijer jij je pad kunt lopen, hoe meer jij bij je authentieke zelf komt. Daardoor ervaar je minder last van gedoe, weet je beter waar je grenzen liggen, durf je keuzes te maken voor jezelf, en kun je makkelijker in een liefdevolle verbinding zijn met de mensen om je heen. Want als je liever bent voor jezelf, kun je ook liever zijn voor de mensen om je heen. 

Voel de vrijheid om jouw eigen pad te ontwikkelen en ontdek de prachtige effecten hiervan op jouw leven en de mensen om je heen.

Synchroniciteit: Wanneer Het Universum Fluistert
Ken je dat moment waarop je aan iemand denkt en die persoon je dan net op dat moment een bericht stuurt? 

Of wanneer je een ingeving hebt om iemand te bellen, en die persoon blijkt jou net nodig te hebben? Voor mij zijn dit van die mooie voorbeelden van synchroniciteit.

Synchroniciteit betekent eigenlijk dat er dingen gebeuren die geen directe oorzaak-gevolgrelatie lijken te hebben, maar die voor jou wel heel betekenisvol zijn. Het is als het ware het universum dat met je communiceert op een subtiele manier.

Neem bijvoorbeeld die keer dat ik aan een vriendin dacht die ik al een tijdje niet had gesproken. Ik dacht eraan om haar te bellen, maar werd afgeleid door de drukte van de dag. De volgende dag ontving ik een berichtje van haar waarin stond dat ze het moeilijk had en graag wilde praten. Dat voelde voor mij als een teken dat ik op de een of andere manier aanvoelde dat ze me nodig had, zelfs zonder dat ze me had laten weten wat er aan de hand was.

Het zijn dit soort momenten van synchroniciteit die me keer op keer verbazen en me laten zien dat er meer is tussen hemel en aarde. Hoe meer ik mezelf leer kennen en hoe meer ik mijn eigen bagage opruim, hoe meer ik deze bijzondere verbindingen zie. Het voelt alsof ik meer in balans ben en meer opensta voor de wonderen van het leven.

Maar wat doe je dan als je zo'n moment van synchroniciteit ervaart? Voor mij begint het met gewoon luisteren naar mijn intuïtie en het volgen van mijn gevoel. Soms zijn het die kleine stemmetjes in je hoofd die je ergens naartoe leiden, en vaak zijn dat de momenten waarop de mooiste dingen gebeuren.

Dus, als je zo'n moment van synchroniciteit ervaart, waarbij iets bijzonders lijkt te gebeuren, sta dan even stil en geniet ervan. Misschien is het wel het universum dat je een knipoog geeft, om je te laten zien dat je op de goede weg bent. 

Laat je verrassen door de kleine wonderen van synchroniciteit in het leven. Wie weet welke mooie verrassingen er nog op je pad komen!

Mijn lachje......

Deze week maakte ik een bijzondere ervaring mee tijdens mijn intervisie bij het reïntegratiebureau waar ik werk. Het was een moment van inzicht en confrontatie, waarin ik mezelf dieper leerde kennen en waardevolle inzichten opdeed over zelfwaardering en groei.

Tijdens de sessie kreeg ik een spiegel voorgehouden door een collega. Het ging over een ogenschijnlijk onbelangrijk detail: mijn lachje. Voorheen beschouwde ik dit gebaar als onschuldig, maar nu besefte ik dat het meer onthulde dan ik had gedacht. Telkens als ik lachte, lachte ik mijn eigen mening en waarde weg. Het was een confronterende realisatie dat ik mezelf kleiner maakte dan ik werkelijk ben.

Deze confrontatie bracht me tot zelfreflectie. Hoe vaak maken we onszelf kleiner dan we zijn? Durven we niet rechtstreeks te zeggen wat we van een situatie vinden? Laten we de mening van anderen zwaarder wegen dan die van onszelf? Het zijn vragen die ons dwingen om dieper naar onszelf te kijken en eerlijk te zijn over onze eigen gevoelens en gedachten.

Het gesprek met mijn collega en de oefeningen die we daarna deden heeft me aangemoedigd om actief aan mezelf te werken. Ik ben begonnen met het herontdekken van mijn eigen kracht en waarde. Het is een reis die tijd en toewijding vergt, maar ik ben vastbesloten om mijn nieuwe inzichten te integreren in mijn dagelijks leven.

Naast de coaching die ik mocht ontvangen op dit thema is er nog een andere methode die me hierbij helpt, het bewust nemen van tijd om mijn gedachten en ervaringen op te schrijven. Door te focussen op momenten van bewustwording, dankbaarheid en mijn eigen positieve acties, train ik mezelf om meer aandacht te schenken aan wat er goed gaat, in plaats van te blijven hangen bij mijn zwakke punten.

Misschien herken je vergelijkbare patronen bij jezelf. Durf je niet altijd rechtstreeks te zeggen wat je van een situatie vindt? Vind je de mening van anderen soms belangrijker dan die van jezelf? Het zijn vragen die ons uitnodigen om dieper na te denken over onze eigen gedragingen en gedachten.

Ik geloof sterk in de kracht van gelijkwaardige ontmoetingen. We kunnen allemaal van elkaar leren en samen groeien. Onze unieke kwaliteiten maken ons waardevol, en het is belangrijk om die gelijkheid te erkennen in onze interacties met anderen.

Dank je wel voor het lezen van mijn persoonlijke reflectie. Ik waardeer jouw tijd en ben altijd beschikbaar voor verdere gesprekken.

Namaste (ik buig voor jou in gelijkwaardigheid en met respect voor jou)

Het Geheim van Shamballa: Een Reis door Gedachtekracht en Intentie

Vanmorgen ben ik mijn dag gestart met het uitlezen van "Het Geheim van Shamballa", een boek van James Redfield en eigenlijk een vervolg op "De Celestijnse Belofte". Wat mij zo intrigeert aan dit boek is de diepgaande verkenning van het concept van het gebedsveld - een kracht die we ook wel gedachtekracht zouden kunnen noemen - en de invloed die het heeft op alle aspecten van ons leven. Redfield stelt dat al onze gedachten eigenlijk kleine gebeden zijn, een concept dat me aan het denken heeft gezet over de kracht van onze innerlijke dialogen.

Een van de meest opmerkelijke ontdekkingen voor mij was het besef dat we vaak het gevoel hebben dat we om hulp kunnen vragen aan het universum, een goddelijke bron of hoe je het ook maar noemen wil, maar we vergeten dat we ook een 'nee' als antwoord kunnen krijgen. Gebeden zijn eigenlijk altijd stellingen, geen vragen. Neem bijvoorbeeld het Onze Vader of het Ave Maria; daar staat geen vraag in. Dit inzicht heeft me doen nadenken over hoe vaak ik een 'vraag' om hulp het universum in stuur, in plaats van een intentie te stellen. 

Afgelopen zondag heb ik een prachtige dag gehad in Elspeet, en vanaf het moment dat ik wist dat ik daarheen zou gaan, had ik een goed gevoel. Het lijkt erop dat gedachtenkracht, het gebedsveld zoals beschreven in het boek, invloed had op mijn ervaring daar. Dit heeft me doen nadenken over de vele stappen die beschreven worden in "Het Geheim van Shamballa" en hoe we deze kracht kunnen inzetten om elkaar te helpen groeien. Het verhaal stelt ook dat het onmogelijk is om te manipuleren want zodra er ook maar iets van energie in de intentie zit die nijgt naar manipulatie zal de intentie niet uitgevoerd worden of zelfs tegen je gaan werken.

Het idee dat onze intentie bijvoorbeeld bij klankschaalconcerten of opstellingen de helft of zelfs 100% van het uiteindelijke resultaat bepaalt, is fascinerend. Dit bewustzijn heeft me gemotiveerd om nog dieper in deze materie te duiken en het toe te passen in mijn dagelijks leven. Hoe geweldig zou het zijn als een steeds grotere groep mensen zich bewust wordt van de kracht van hun gedachten en intenties?

Ik ben van plan om het boek nog een keer te lezen en te experimenteren met de inzichten die ik heb opgedaan. Ik kijk ernaar uit om jullie me te nemen op deze reis, want samen kunnen we onze gedachtekracht benutten om een positieve verandering teweeg te brengen in de wereld om ons heen.

Creëer je toekomst door je heden te omarmen: Een theater van keuzes

 In een opschrijfboekje van Vertellis stuitte ik op een krachtige zin: "De beste manier om je toekomst te voorspellen is door deze te creëren." Deze woorden raakten een snaar bij me, want hoe kunnen we echt onze toekomst vormgeven als we afhankelijk zijn van talloze variabelen? Na wat bezinning besefte ik dat elke beslissing die ik nu neem, een wezenlijke impact heeft op wat er nog komen gaat.

Kijkend naar mijn verleden, zie ik duidelijke voorbeelden van deze waarheid. Twee keer heb ik mijn baan opgezegd, zonder te weten wat de toekomst zou brengen. De eerste keer belandde ik na enkele maanden bij Holland & Barrett, waar ik me enorm heb ontwikkeld gedurende een decennium. Recentelijk heb ik opnieuw deze sprong gewaagd, en opnieuw voel ik dat het de juiste keuze was. Mijn huidige pad als reïntegratiecoach en klankhealing specialist vervult me met een diepe vreugde en dankbaarheid. 

Dit alles leidde me tot een inzicht: door ogenschijnlijk vreemde keuzes te maken, stap ik meer in de stroom van het leven. Tijdens een recente lezing werd gesproken over de maakbaarheid van het leven. Sommigen geloven dat je alles kunt bereiken door simpelweg te geloven, te visualiseren en er energie in te steken. Maar een andere visie trof me dieper: het leven is als een theaterstuk. Het podium staat vast, maar hoe wij daarop acteren, dat is onze eigen keuze.

Dit idee deed me denken aan een cursus theaterimprovisatie die ik eens volgde. Daar leerde ik dat je altijd 'ja' moet zeggen om het spel gaande te houden. Dit bleek een wijze les voor het leven. Door 'ja' te zeggen tegen de situatie zoals die is, krijgen we de vrijheid om te beslissen hoe we ermee om willen gaan.

Terugkomend op die ene zin: "De beste manier om je toekomst te voorspellen is door deze te creëren." Voor mij ligt de sleutel tot het creëren van mijn toekomst in de keuzes die ik nu maak. Hoe ik mijn rol op het vaste podium van het leven vormgeef, bepaalt de richting waarin ik ga. Ik kies ervoor om volmondig 'ja' te zeggen, om elke situatie te omarmen en van daaruit mijn weg te vinden.

Elke keuze die ik maak, brengt een proces van heling met zich mee. En door die innerlijke heling voel ik me vrij om mijn eigen pad te volgen, wetende dat ik mijn toekomst aan het creëren ben, stap voor stap, keuze voor keuze.

Van Controle naar Vertrouwen: Een Persoonlijke Reis

Herken je dat gevoel van alles onder controle willen houden? Het gevoel dat als de dingen niet gaan zoals jij het in gedachten hebt, het niet goed zal komen? Het is een gevoel dat zo diep geworteld is in ons verlangen naar veiligheid, naar het vermijden van pijn en het voldoen aan de normen die we hebben geleerd. Maar wat als ik je vertel dat het streven naar controle vaak meer stress en ellende oplevert dan dat het ons daadwerkelijk beschermt?

Voor mij was het streven naar controle lange tijd een manier om me veilig te voelen, om grip te hebben op mijn leven en om niet voor verrassingen te komen staan. Maar al snel besefte ik dat deze drang naar controle me eigenlijk tegenwerkte. Het maakte me star, gesloten voor andere opties en suggesties van anderen. Het leidde tot conflicten en frustraties, zowel met mezelf als met anderen.

Misschien herken je dit wel bij jezelf. Het gevoel dat je alles moet regelen omdat je denkt dat het dan op de juiste manier gebeurt. De opmerkingen van anderen die je daarbij krijgt, de frustraties die het oplevert. Maar wat is de oplossing? Is er een magische pil of een simpele truc om van dit verlangen naar controle af te komen?

Nou, ik heb geen magische oplossing, maar ik kan je vertellen wat voor mij heeft gewerkt: het leren kennen van mezelf. Door bewust bezig te zijn met mijn gedachten, gevoelens en gedrag, ben ik steeds meer gaan vertrouwen op mijn innerlijke veiligheid. Hierdoor hoef ik niet langer alles onder controle te houden.

Een mantra die mij hierbij helpt, zijn twee simpele woorden: "Het is". Deze woorden geven me de rust die ik niet vond in het streven naar controle. Ik vraag mezelf steeds vaker af: heb ik hier invloed op? Moet ik iets veranderen of kan ik gewoon vertrouwen op dat wat is?
Dat betekent niet dat ik alles zomaar accepteer. Soms kom ik direct in actie, soms neem ik eerst de tijd om te evalueren. Want elke situatie, elke uitdaging, biedt me de kans om weer een stukje van mezelf te leren kennen.

Wist je dat we maar een fractie van alles wat we zijn bewust ervaren? Dat veel van onze kwaliteiten en valkuilen verborgen liggen in ons onderbewustzijn? Door in de spiegel van het leven te durven kijken, kunnen we die kwaliteiten ontdekken die ons leven rijker, leuker en waardevoller maken.

Dus laat los die drang naar controle. Vertrouw op jezelf, op het leven. En wees nieuwsgierig naar wat je nog meer kunt ontdekken over jezelf en de wereld om je heen. Want in die ontdekking ligt de ware vrijheid.

Sta jij ook soms (te) snel klaar voor een ander?

In het leven zijn er mensen die altijd klaar staan voor anderen. Ze springen op bij de geringste hint van hulp, ze zetten snel een stap opzij om anderen makkelijk te laten passeren, en ze gaan sneller mee in de wensen van anderen dan in hun eigen keuzes. Deze mensen lijken altijd een stap voor te zijn in het dienen van anderen, maar helaas vergeten ze zichzelf regelmatig daarbij.

Als coach kom ik regelmatig vrouwen tegen die vastlopen in dit patroon. Ze hebben zichzelf verloren in het voortdurend zorgen voor anderen, en uiteindelijk eindigen ze met burn-out klachten. Als ik vraag welke inzichten ze hebben gekregen tijdens deze moeilijke periode, hoor ik vaak dezelfde antwoorden: "Ik zorgde altijd voor anderen. Ik kan geen nee zeggen want dan voel ik mij schuldig. Ik weet niet hoe ik tijd voor mezelf moet vinden." Het zou zomaar kunnen dat jij je herkent in deze uitspraken.

Het zijn patronen die vaak diep geworteld zitten, en het vergt moed om eruit te breken. Gelukkig kan een opstelling helpen bij deze persoonlijke transformatie. Als coach help ik vrouwen om de kern van hun angsten en belemmeringen aan te pakken. We kijken naar de angst voor afwijzing en leren die om te zetten in kracht. We onderzoeken de last van schuldgevoelens en transformeren wat niet langer dient.

Deze reis van zelfontdekking biedt uitdagingen. Het vereist dat je jezelf in de spiegel durft aan te kijken en de bereidheid om oude patronen los te laten. Maar geleidelijk aan begin je dan je eigen pad te bewandelen. Je leert om één keer nee te zeggen zonder dat het als een afwijzing van jezelf voelt. Je leert je eigen behoeften te erkennen zonder schuldgevoelens. En je gaat je liefdevoller en krachtiger voeler doordat je loskomt van beperkende overtuigingen, oude familiepatronen en conditioneringen die niet helpend zijn.

Als ik terugkijk op mijn eigen reis, zie ik hoe ik mezelf verloor in het constant behagen van anderen. Maar dankzij training en coaching heb ik geleerd om mijn eigen pad te volgen. Betekent dit dat ik niet langer klaar sta voor anderen? Natuurlijk wel. Maar nu doe ik dat vanuit een plek van kracht en zelfliefde.

Misschien herken je jezelf in dit verhaal. Misschien worstel je ook met het vinden van balans tussen zorgen voor anderen en zorgen voor jezelf. Als dat zo is, weet dan dat je niet alleen bent. En weet ook dat er hulp is. Als coach sta ik klaar om je te begeleiden op jouw eigen reis van zelfontdekking en groei.

Wil je meer weten over wat ik voor je kan betekenen? Aarzel dan niet om een gratis kennismakingsgesprek aan te vragen. Samen kunnen we ontdekken hoe je jouw eigen pad kunt bewandelen, zonder de last van schuld en schaamte. Want het is jouw leven, en jij verdient het om in volle bloei te staan.

Ontdek Jouw Werkwaarden 

Wanneer je mijn website bezoekt, zou je misschien denken dat ik zweverig ben, gezien mijn focus op coaching met behulp van Medicijnwiel opstellingen en klankconcerten. Maar verrassend genoeg hoor ik vaak dat ik juist heel aards ben, wat voor mij een groot compliment is. Mensen zeggen dingen als "je bent zo heerlijk praktisch" of "ik waardeer dat je me met beide benen op de grond zet". Ik beschouw mezelf als iemand met mijn voeten stevig in de grond en mijn hoofd in de lucht, en misschien af en toe zelfs in het universum.

Tijdens mijn coachingtrajecten werken we met zeer aardse zaken. Een belangrijke start is het onderzoeken van jouw waarden, die als onuitgesproken richtlijnen een grote rol spelen in beslissingen, acties en emoties. Vandaag dook ik zelf weer in mijn waarden, specifiek gericht op mijn werkcontext. Op mijn website deel ik een foto waarop je kunt zien dat ik kaartjes heb neergelegd met mijn belangrijkste werkwaarden, met behulp van de waarde kaartjes van Quality Contact. Doe gerust mee en kijk welke waarden voor jou het meest relevant zijn in je werk. Mijn top 5 bestaat uit passie, dankbaarheid, veiligheid, verantwoordelijkheid, groei en ontwikkeling.

Ik geef aan elke waarde een cijfer om te zien welke ik nog meer in mijn werk zou willen ervaren. Zo geef ik passie en dankbaarheid beiden een dikke 9, omdat ik momenteel de vrijheid heb om werk te doen waar mijn ziel en zaligheid in zit. Veiligheid krijgt een 8, omdat ik geloof dat in een veilige omgeving meer transformatie plaatsvindt. Verantwoordelijkheid geef ik een 9, omdat het me motiveert om net dat stapje extra te zetten. Groei en ontwikkeling verdienen een 10, omdat dit voor mij de essentie is van dit aardse leven.

Ik begrijp dat deze cijfers hoog kunnen lijken, maar momenteel heb ik het geluk mijn eigen werk te creëren, waardoor ik het kan vormgeven volgens mijn eigen waarden. Samen kunnen we kleine stappen zetten om jouw waarden te versterken en een ritme van succes te creëren.

Met warme groeten,

Saskia

Blog 7: Een Dirigent's Reis: Van 'Zie Mij!' naar 'Ik Zie Jou' in de Wereld van Muziek en Bewustzijn

Als kind begon ik al met het maken van muziek. Na vier jaar individueel spelen, trad ik toe tot een drumfanfare, zo'n fanfare die je op straat ziet lopen. Het was een prachtige tijd die mijn tienerjaren kleur gaf. Niet alleen mijn tienerjaren, maar ook de rest van mijn leven bleef doordrenkt met muziek, met slechts een paar korte tussenpozen. Parallel aan mijn muzikale reis begon ik op mijn 25e ook aan het pad van persoonlijke groei.

Sinds ik mij ben gaan verdiepen in het vak van dirigent, ben ik steeds meer de samenhang gaan zien tussen mijn twee passies. Het dirigentenvak is een uitdaging op zich; met gemiddeld zo'n 30 personen in een orkest zijn er als het ware 30 spiegels voor je neus, zoals Carl Jung dat zou noemen. Dit geeft mij de kans om nog bewuster te worden van wie ik ben. In de Jungiaanse psychologie wordt dit proces aangeduid als het ontdekken van je schaduw, het onthullen van je onderbewustzijn.

Ik maak een diepe buiging voor het vak van dirigent. Wat je laat zien, krijg je terug - zowel op muzikaal gebied als op het gebied van bewustzijn. Een bijzondere ervaring was het ontvangen van (onbewuste) feedback van het orkest. Soms schoot ik te veel in persoonlijke verhalen tijdens repetities, wat resulteerde in verhalen van allerlei aard van de orkestleden. Deze spiegel leerde me bewuster om te gaan met wat ik deelde, en dit bracht meer rust en focus in de repetities. Dank aan het orkest voor deze waardevolle reflectie.

Het orkest is niet alleen een broedplaats voor de dirigent, maar zeker ook voor de muzikanten. Vooral voor het orkest waar ik op donderdagmiddag voor sta, bestaande uit mensen die in harmonieën of fanfares spelen, maar daar niet altijd te vinden zijn bij de eerste stemmen. Voor hen is het vaak een uitdaging om gezien en gehoord te worden. In ons Calvinistische Nederland, waar nuchterheid hoog in het vaandel staat, kan het lastig zijn om uit je comfortzone te stappen en op te vallen.

Toen ik begon met dirigeren, was het vanuit de energie van "zie mij!" Een overlevingsmodus, vooral voor het kleine kind in mij dat lang gepest was. Maar door mijn reis als dirigent heb ik ervaren dat je uit die overlevingsmodus kunt stappen. Recentelijk werd ik me bewust van het feit dat mijn focus is verschoven; het gaat niet langer om gezien worden, maar om het zien van mijn orkestleden. Hierdoor geef ik hen de ruimte om zichzelf te zien, zowel als muzikant als persoon.

De uitwisseling van energie blijft intrigerend. Uitspraken als "het is zo mooi om te zien dat hij van een heel stil persoon nu steeds meer begint te praten en te spelen" of "ik vind het heel spannend dat ik hier echt hoorbaar ben, maar ik durf het steeds beter" tonen aan dat mijn rol als dirigent een positieve impact heeft. Het doet me beseffen dat ik op het juiste pad ben, waarbij mijn bijdrage niet alleen gaat over "ik", maar vooral over "wij".

Hoe mooi zou de wereld eruit zien als we vanuit een bewust "ik" meer aandacht hebben voor het "wij"? Ik begin klein, met de mensen om mij heen en tijdens het muziek maken. 

Namaste (ik zie de grootsheid in jou).
Saskia.

Blog 6: Op zoek naar authenticiteit: Een ontdekkingsreis in zelfbewustzijn

Bron UNLP

Afgelopen weekend had ik een gesprek over het worden van je authentieke zelf, wat me deed nadenken over de betekenis van authenticiteit. Is het simpelweg mezelf zijn? Maar hoe weet ik wanneer ik dat ben en wat moet ik daarvoor doen? Moet ik loskomen van mijn conditioneringen en waar zitten mijn belemmeringen die me tegenhouden mijn authentieke zelf te vinden?

Mijn eerste inzicht kwam jaren geleden via het NLP-communicatiemodel, waarbij ik ontdekte dat onze waarnemingen door talloze filters gaan voordat we er een beeld van vormen. Deze filters zijn gevuld met ervaringen, persoonlijkheidskenmerken, waarden en overtuigingen, en ze vormen de basis van ons authentieke zelf. Positieve ervaringen spelen een positieve rol, terwijl negatieve ervaringen hun schaduw werpen.

Familiebanden, ontdekte ik via Bert Hellinger, hebben ook een diepgaande invloed op ons. Imprints van zeven generaties, 256 personen met al hun ervaringen, vormen ons systeem en beïnvloeden ons leven. Familiedynamieken en levenshoudingen van grootouders kunnen nog steeds herkenbaar zijn in ons eigen leven.

Het werken met een medicijnwiel onthulde bij iemand de bron van haar gevoel van waardeloosheid, die niet uit dit leven kwam maar uit een vorig leven. Door visueel te maken waar deze gevoelens vandaan kwamen, konden we heling in gang zetten en ruimte creëren voor het omarmen van het huidige leven.

Schaduwwerk en bewustwording, geleid door mijn eigen ervaringen, hebben me geholpen mezelf steeds beter te leren kennen. Door het opruimen van niet-helpende conditioneringen, overtuigingen en levenservaringen, begrijp ik het leven steeds beter en vind ik het makkelijker.

Ik ben dankbaar voor dit proces van bewustwording. Elk inzicht is een stapje dichter bij mijn authentieke zelf. Voor mij betekent authenticiteit een breed zelfbewustzijn, kracht en het begrip dat alles op mijn pad bijdraagt aan mijn groei. Het is een voortdurende ontwikkeling, en ik koester elke bewuste stap in deze reis.

Blog 5:  In de spiegel van je ziel kijken voordat je oordeelt, brengt licht en liefde in elke situatie. 

Met de naderende kerstdagen komt ook de verplichte gezelligheid met familie weer om de hoek kijken. Helaas hoor ik dit jaar opnieuw gemopper en vetes van anderen, die de kerstdinersfeer op scherp zetten. Niemand zit natuurlijk te wachten op spanning tijdens het feest van nieuwe energie, nieuw licht, en de dag waarop de wereld zich voor even verbindt. Het gemopper dat ik hoor, varieert van 'hij is star' tot 'zij moet altijd de boventoon voeren', en 'mijn zwager wordt altijd zo vervelend als hij een borrel op heeft.' Wellicht kun je deze lijst zelf nog aanvullen met soortgelijke observaties.

Vanochtend ontmoette ik een moedige jonge vrouw in mijn praktijk, die zich in een vergelijkbare situatie bevond en de behoefte voelde om haar verhaal te delen. Ik deelde met haar de gedachte dat we anderen niet kunnen veranderen; we kunnen alleen kijken naar onszelf en bepalen hoe we met de situatie willen omgaan. Het komt erop neer dat we alleen verantwoordelijk zijn voor ons eigen gedrag.

De jonge vrouw nam die verantwoordelijkheid op zich door bij mij langs te komen en samen te onderzoeken waar zij door het gedrag van haar familieleden door geraakt werd. Het bleek dat zij pijn voelde omdat ze niet gezien werd zoals ze werkelijk is. Telkens kreeg ze te horen dat ze anders was, en bij elk incident werd haar verteld: "Ja, jij ook." Deze opmerkingen kwetsten haar en maakten haar bewust van haar levensles: het accepteren van zichzelf.

We gingen aan de slag met een opstelling op het medicijnwiel, waarbij bleek dat ze een energie droeg die afkomstig was uit het systeem van haar vader. Deze energie hebben we losgelaten en vervangen door hulpbronnen, waardoor ze nu kan staan voor wie ze werkelijk is, met al haar spirituele krachten.

De transformatie tijdens het ritueel was indrukwekkend, met behulp van geuren, de trilling van een klankschaal en een healing op het hartchakra. De jonge vrouw verliet de sessie met een hernieuwde kracht en een veel lichtere, liefdevollere energie. Ze staat nu voor de uitdaging om tijdens de kerstdagen in deze nieuwe energie te blijven.

Aan alle lezers wil ik meegeven: kijk eerst in de spiegel van je ziel voordat je een aanval opent naar anderen. Laten we deze feestdagen in liefde doorbrengen, en moge iedereen de kracht vinden om zijn authentieke zelf te omarmen. 

In liefde,
Saskia. 

Blog 4 vandaag zeg ik JA.

Vanmorgen werd ik gegrepen door een podcast waarin twee mensen spraken over een fase waarin ik me momenteel bevind: stoppen met werken en de onzekerheid van wat er nu precies gaat gebeuren. Het raakte me, want ze benoemden de uitdaging om te pauzeren en jezelf over te geven aan het niet-weten. Herkenbaar, want mijn gedachten blijven me bestoken: wie ben je als je niet werkt? Je moet toch je eigen geld verdienen? Je leunt nu wel erg op je partner; dat is toch niet meer van deze tijd?

Het is verleidelijk om deze gedachten weg te redeneren, maar dat zou een ontkenning zijn van wat er werkelijk speelt. Naast deze innerlijke stemmetjes, zie ik ook hoe dit zich vertaalt naar mijn buitenwereld. Verplichtingen, verwachtingen en de drang om me met allerlei zaken mee te bemoeien. Alles om te voorkomen dat ik in het niet-weten zak, want eerlijk gezegd vind ik dat behoorlijk spannend. Mijn hoofd worstelt, maar mijn lichaam lijkt te weten wat goed voor me is.

In de podcast kwam naar voren dat het veld van niet-weten misschien wel het veld is van simpelweg 'ja' zeggen tegen dat wat is. Ergens weet ik dat dit klopt. Als ik 'ja' zeg tegen het moment, kom ik in een flow waarin weerstand verdwijnt en alles moeitelozer lijkt te gaan. Dus vandaag besluit ik 'ja' te zeggen tegen alles wat op mijn pad komt. Dank Joke de Boer voor de tip over de podcast van Sven en Sara. Het opende mijn ogen.

Blog 3: je ziet meer langs de weg die je niet kent

 De omweg is vaak veel mooier. Je ziet meer langs de weg die je niet kent." - Stef Bos

Ken je dat gevoel dat je soms door een liedje wordt gegrepen? Het kan aan de muziek liggen, aan de hele tekst, slechts één enkel woord of zoals in mijn geval vandaag: de laatste zin uit het bovenstaande refrein van het nummer "De Weg" van Stef Bos: "Je ziet meer langs de weg die je niet kent."

Al heel lang ben ik iemand die, als ik van punt A naar punt B ga, het liefst een andere route heen en terug kiest. Ook vind ik het heerlijk om tijdens korte en lange vakanties in onbekende omgevingen te zijn. Het lijkt vaak alsof ik dan helderder denk, me meer geactiveerd voel. Ik ken de weg niet, maar heb veel meer oog voor de schoonheid van de natuur, architectuur, enzovoort.

Dus ja, voor mij geldt zeker: "Ik zie meer langs de onbekende weg." 

Dit geldt ook voor het werk dat ik doe. We creëren een nieuwe benadering rondom bestaande thema's. Vaak blijven mensen lange tijd op dezelfde weg en behalen ze steeds hetzelfde, vaak onbevredigende resultaat. Tijdens een opstelling vertellen het medicijnwiel, kruiden en stenen mij over de bestaande weg. Eenmaal helder, kunnen we samen kijken naar waar we kunnen afslaan richting een bevredigender resultaat.

De kracht van het medicijnwiel ligt in de transformatie die we aan het einde van de sessie in gang zetten, doordat de persoon waarmee ik werk in de nieuwe situatie op het wiel gaat staan. Het wiel heeft de kracht om de nieuwe situatie te integreren in jouw innerlijke wereld. Je zult dan merken dat je in het dagelijks leven anders omgaat met situaties die je eerder uit balans konden brengen.

De onbekende weg biedt steun om op een andere manier met jouw thema's om te gaan. Vaak ontdekken we thema's in de triggers die anderen bij je oproepen. Deze triggers kunnen gevoelens van boosheid, afwijzing, verdriet of teleurstelling opwekken. Hoewel dit geen prettige emoties zijn, nodigen ze je uit om bij jezelf te onderzoeken wat deze emoties je vertellen, wat je ervan kunt leren en hoe je er in de toekomst beter mee kunt omgaan.

Als je openstaat voor deze benadering, nodig ik je uit om tot het einde van het jaar kennis te maken voor slechts € 25,- voor het eerste consult. Dit is een investering om jouw transformatie naar een leven te starten waarin je steeds meer vrijheid ervaart om je eigen pad te bewandelen.

Blog 2: eigen verantwoording

Vandaag heb ik Veenhuizen in Drenthe bezocht, een opmerkelijk dorp waar de geschiedenis voelbaar aanwezig is. Dit dorp diende vroeger als heropvoedingsplaats, wat, hoewel goedbedoeld, ook veel lijden heeft veroorzaakt dat zich door verschillende generaties heeft voortgezet. We dragen namelijk allemaal stukjes met ons mee van de zeven generaties die voor ons kwamen. Maar eigenlijk was dat niet waarover ik vandaag aan het nadenken was.

Waarom hebben mensen de neiging om het leven van anderen te beoordelen en te dicteren hoe zij zich zouden moeten gedragen? Waarom leren we elkaar niet om verantwoordelijkheid te nemen voor ons gedrag? Geen kind wordt slecht geboren; het zijn voornamelijk de invloeden van de zeven generaties ervoor en de omgevingsfactoren die een kind op het 'verkeerde' pad kunnen brengen.

Waarom leren we kinderen niet van jongs af aan dat emoties zoals boosheid, woede en verdriet er mogen zijn? Dat je die gevoelens mag ervaren om ruimte te maken voor wat er echt toe doet. Afgelopen week ben ikzelf ook door een persoonlijke ontdekking gegaan. Vrijdagavond en zaterdag kon ik niet stoppen met huilen, en ik barstte op willekeurige momenten in tranen uit. Het gaf me de kans om te voelen dat er veel momenten in mijn leven zijn geweest waarop ik ernstig in de steek gelaten ben, inclusief afgelopen donderdag.

Na dit huilen kwam er ruimte om te reflecteren op de lessen die deze ervaringen me wilden leren, want alles wat me raakt, is een projectie van mijn innerlijke wereld. Mijn eerste vraag was: waar heb ik mezelf in de steek gelaten? Hoe ben ik gaan handelen omdat ik in de steek gelaten ben? Ik ben gaan vechten en overleven in plaats van leven. Opmerkelijk genoeg voelde ik me gedurende mijn huilbuien sterk ondersteund door een enorm energieveld, en ik merkte dat er veel heling plaatsvond in mijn systeem.

Dit heb ik op zondag verder onderzocht met behulp van een opstelling op mijn medicijnwiel. Daar mocht ik weer ervaren dat als we de zwaarte vanuit het perspectief van licht en liefde, dat we in wezen zijn, benaderen, deze zwaarte kan transformeren naar ondersteunende energie. Vanuit mijn huidige vakantiebestemming in het Drents-Friese Wold voel ik me nu krachtiger, rustiger en liefdevoller op vele vlakken.

Dus ja, zelfs op mijn leeftijd mag ik ervaren dat ik mag voelen en doorvoelen, en het er mag laten zijn omdat het ruimte creëert voor groei. Gelukkig zijn de heropvoedingskampen gesloten, maar ik hoop dat het onderzoeken van onze eigen emoties de nieuwe norm wordt. Ik wed dat dit ons zal leiden naar een wereld waarin onze interne normen en waarden hoogtij vieren en waar politie, gevangenissen en degenen die denken anderen de les te moeten lezen, overbodig zullen worden. Maar daar is nog veel werk voor nodig, en dat moeten we samen doen.

PS de wafel met slagroom was erug lekker in Veenhuizen ;-)

Blog 1: Relaxte  moeder

Tijdens een feestje van vrienden van ons vorige week, raakte ik in gesprek met twee prachtige mensen die jongeren begeleiden die gediagnosticeerd zijn met autisme. Het gesprek kwam al snel op gang omdat ik, net als zij, te maken heb met autisme in mijn gezin. Aan het einde van onze ontmoeting kreeg ik een bijzonder compliment. Ze vertelden me dat ze in hun werk meestal gestreste moeders tegenkomen, maar dat ik duidelijk niet tot die categorie behoor. Voor mij was dit compliment van onschatbare waarde.

Als moeder van drie kinderen met verschillende uitdagingen in het leven, weet ik maar al te goed hoe gemakkelijk het is om in de valkuil van stress te stappen. Maar door de jaren heen heb ik enkele overtuigingen en reflectiemethoden ontwikkeld die me hebben geholpen om een staat van kalmte en acceptatie te bereiken. Ik deel ze graag met jullie, want ik gun alle moeders met autistische kinderen dezelfde innerlijke rust.

Het Eigen Pad: Ik geloof sterk dat iedereen zijn of haar eigen levenspad te bewandelen heeft. Als moeder is mijn rol om mijn kind te ondersteunen bij keuzemomenten en samen te onderzoeken wat op dat moment de beste keuze is. Maar de uiteindelijke beslissing ligt bij mijn kind. Als een keuze verkeerd uitpakt, zien we dat als een leermoment. Groeien gaat nu eenmaal gepaard met vallen en opstaan.

Verwachtingen Loslaten: Ook ik heb verwachtingen gehad over de toekomst van mijn kinderen. We willen allemaal het beste voor ze. Maar ik mag mijn verwachtingen niet aan mijn kinderen opleggen. Dit betekent dat ik mijn verwachtingen af en toe moet aanpassen. Is dat altijd makkelijk? Absoluut niet, maar ik groei er zelf ook door, door een open houding te behouden ten opzichte van het levenspad van mijn kind.

Vertrouwen in de Toekomst: Ik heb een onwankelbaar vertrouwen dat mijn kinderen uiteindelijk op hun pootjes terechtkomen, zelfs als dat op een manier is die afwijkt van wat de maatschappij als 'normaal' beschouwt. Als er geen ruimte is om op de traditionele manier te leren, dan vinden ze wel een andere weg.

Zelfreflectie en Innerlijke Rust: Ik onderzoek altijd waar bepaalde emoties en gedragingen vandaan komen en wat ik kan doen om innerlijke rust en overgave te vinden in hoe het leven van mijn kinderen zich ontvouwt.

Als je na het lezen van deze blog nieuwsgierig bent geworden, aarzel dan niet om contact met me op te nemen. Laten we samenkomen voor een kop koffie of een online gesprek via Zoom. Ik sta altijd open voor het delen van gedachten en ervaringen. Samen kunnen we een bron van steun en inspiratie zijn voor ouders van kinderen met autisme.